Keek op de week

26 jul 2024

What a wonderful world

Ja, in wat voor wereld leven we nu toch?

Kan je dat nog een “wonderful” wereld noemen, een bijzondere wereld of een zorgelijke wereld?

We hebben lang geleden de verzuiling van de jaren 50 en 60 van de vorige eeuw achter ons gelaten. We zijn opgegroeid tot zelfstandige, economische burgers die weten op te komen voor hun rechten. Kritische burgers ook. We pikken niet alles zomaar maar stellen lastige vragen om andere oplossingen voor elkaar te krijgen. En krijgen we dat niet voor elkaar, dan blijven we nog heel lang ontevreden.

Vroeger hadden we een redelijk aantal grotere middenpartijen. Die middenpartijen zijn er nog, maar veel kleiner. Er zijn veel meer partijen en veel ervan zijn te vinden op de flanken van de politiek. Ze proberen hun eigen gelijk te krijgen en zijn veel minder in voor samenwerken, voor het sluiten van compromissen. Immers, zij hebben de kiezers veel beloften gedaan stuiten nu op het feit dat iets roepen veel makkelijker is dan het in de praktijk realiseren ervan.

Kiezers verliezen op een of andere manier snel het vertrouwen in een bepaalde partij en gedragen zich uitermate wispelturig. Nieuwkomers als FVD, BBB en NSC zijn daar voorbeelden van. De ster stijgt snel en dooft daarna ook weer snel. Ligt dat aan de standpunten van deze partijen of zijn het de kiezers die maar wat voor de neus weg zappen?

Je moet praten met de kiezers om daarachter te komen. En toch levert dat zelden een helder beeld op. Ja, ze zijn ontevreden over de manier waarop het nu gaat in de politiek. Hoe het dan anders moet? Ja, joh ‘daar hebben we toch die mensen in de politiek voor gekozen om dat voor ons uit te vinden’. Mensen willen het anders, verlangen naar een onbekend vroeger die in een sterk veranderende maatschappij niet meer te realiseren is. De ontevredenheid zal dus nog wel even duren.

Gaat het in de rest van de wereld dan wel beter? Veel landen kennen hetzelfde probleem. Daarnaast lijkt men dan ook nog in een aantal landen, waaronder een grote als de Verenigde Staten, een voorkeur te hebben voor een sterke leider, waarbij ze (zonder dat ze er erg in hebben?) hun democratische rechten in willen leveren.

Daarbij komt dat groepen van mensen tegen elkaar uit worden gespeeld. Wat moet je denken van posters bij de Republikeinen met daarop de tekst Mass Deportation als het over migranten gaat en het ontkennen van het feit dat er iets aan de hand is met het klimaat? En tenslotte vindt de kandidaat vice president dat vrouwen zich vooral bezig moeten houden met het krijgen van kinderen.

Mogen we dat bijzonder noemen of zorgelijk?

Het zal nog jaren duren voordat we loskomen van onze oordelen en vooroordelen en beseffen dat het veeleer gaat om het bouwen van een rechtvaardige, sociale en groene wereld.