Herfst

21 sep 2024

Heidi van Noort

De nazomer is op z’n eind. De zon geeft nog warmte maar het duurt niet lang, de lucht ruikt naar blad, nat en aarde. Ik banjer op het strand, het zand is nog warm onder mijn voeten, maar de wind is al koud. Het is zo’n dag waarop je denkt dat je misschien straks toch nog een terrasje kan pakken, in je zomershirt, maar wel met lange broek en trui. Sokken aan of sokken uit? Het duurt niet lang meer voordat al je zomerkleren weer diep in de kast verdwijnen.

De bomen beginnen al te kleuren naar hun roestbruine, gele en rode pracht. Bessen, bottels, kastanjes en vooral eikels zie je overal. Het laatste kunststukje van de bomen dit jaar. Vanmorgen naar de markt gelopen en overal verschijnen de bolchrysanten bij de voordeuren. Terwijl buiten de natuur zich voorbereidt op de herfst, lijkt het binnen al winter te worden. In de winkels zag ik de sinterklaas/kerst meuk alweer liggen. Ik lust graag kruidnootjes en taaitaaipoppen, maar ‘NEE Heidi!!’, ik mag niet van mezelf.

In de tuin overal al blad, én spinnen!  De herfst brengt mij terug naar het eenvoudige, naar de geur van soep of stoofpeertjes op het fornuis, een goed glas herfstbok, een boek lezen onder een dekentje, een wandeling naar de Zwarte Hoogte, of op het strand ‘je kop leeg laten waaien’, roze wangen en dan een lekker kaasplankje thuis.

We hebben ontzettend veel geluk met onze mooie omgeving. De weidsheid, de bossen, de duinen, en het strand vormen een stuk natuur dat we moeten koesteren. En dat doen we dan ook, maar we zijn ons bewust van de dreiging van het verdwijnen ervan. Je hoeft maar even je hoofd te draaien en de skyline van de Maasvlakte tekent zich overal vanaf Voorne aan Zee zichtbaar af. Die zorgt natuurlijk voor economische groei, werkgelegenheid en internationale handel en dat is goed.

Maar de Maasvlakte zorgt ook voor een hoop impact op onze kustdynamiek. Andere stromingen, kustverzanding, erosie, uitstoot, het verdwijnen van maritieme ecosystemen en verarming van oorspronkelijke flora en fauna. Hier wordt aan gewerkt door een natuurherstelplan ter compensatie, maar is bij lange na niet gecompenseerd en dat zal ook nooit mogelijk zijn.
 
Onze natuur en duinen geven ons rust, ruimte en bescherming, en het strand nodigt uit voor lange wandelingen. Hier, in onze eigen achtertuin, is de natuur nog puur en onaangetast. En dat moet vooral zo blijven! Niet óók nóg eens militaire aanwezigheid in onze duinen. Dit gebied hoort bij ons, zit in ons hart en wij kunnen niet zonder. Géén defensie in onze duinen!
Het moet blijven zoals het is: rustig, natuurlijk, ongerept!