Keek op de week

27 sep 2024

Daan Dankaart

Mijn zorgen voor een leefbare wereld

De machine is weer aan het opstarten, de vakantie is voorbij.
Vijf weken kon ik samen met Menna ‘genieten’ van een vakantie in Frankrijk, deze keer een beetje anders dan anders. Eerst verbleven wij in het hooggebergte van de Franse Alpen, op ruim 2.000 meter hoogte, met om ons heen toppen tot ruim 4.000 meter. Wij bezochten de streek waar ik ooit als kind en adolescent gewoond had, en wij later vele jaren met onze (klein)kinderen onze vakantie doorbrachten. Wij wilden nog een keer zien wat de staat was van de gletsjers die wij ooit beklommen. Het was schrikbarend hoe veel korter die laatsten in twintig jaar waren geslonken! Onherkenbaar bijna. En dat is niet alleen hier in de Franse Alpen, maar bijna overal in de wereld, op alle hoge bergketens, op Antarctica en in het Noordpoolgebied. Ik kan mij geen voorstelling maken wat dit voor gevolgen zal hebben. Veel rivieren die nu nog de hele zomer smeltwater naar de zeeën afvoeren, maar ons dan met droogte laten zitten. El Niño’s die vaker voortkomen en intenser zullen zijn, en daarmee zwaardere stormen, neerslag en overstromingen met zich meebrengen. De warme Golfstroom die op de Atlantische Oceaan afzwakt, anders gaat afbuigen: waar de wereld dreigt ten onder te gaan door oververhitting van het klimaat, zal ons land daarentegen dan teruggaan naar de koude tijden die de schilder Hendrick Avercamp met zijn wintertaferelen in de 16^e eeuw zo sprekend in beeld bracht.
Nee, ik heb niets tegen een mooi pak droge en onder de voeten krakende sneeuw zoals ik mijn kindertijd in de Alpen ervoer. Maar wel als dat het gevolg is van het menselijk handelen in de laatste 150 jaar, waardoor het klimaat in de wereld onbeheersbaar uit de hand dreigt te lopen.
Vlak voor mijn vakantie, in de nacht van 20 op 21 juni werd het gehucht La Bérarde, vlak bij de beroemde Alpe d’Huez, door een modderstroom compleet weggespoeld; ik was daar vaak geweest, en nu: weg! En toen wij thuiskwamen stonden grote delen van Polen, Tsjechië, Oostenrijk, Hongarije en Roemenië onder water.

Mensen komen om van de droogte of van rampzalige overvloed van water, ijsberen vinden geen ijsschotsen meer en gaan de stad in, narwallen raken ingesloten in het pakijs, Aziatische hoornaars komen onze bijen verdrijven, de tijger mug brengt ons malaria, en onze weilanden zijn te droog voor onze nationale vogel, de grutto. Waar gaat dit eindigen?

Waar gaat dit eindigen? Ik maak mij zorgen, veel zorgen! Met mijn drieënzeventig jaar zal het mijn tijd wel duren. Hoe hard BBB ook haar best doet, de afbraak zal niet zo hard gaan dat ik daar nog veel van zal meemaken. Maar met de hulp van de VVD en de PVV, en onvoldoende ethisch tegengas van NSC maak ik mij wel zorgen voor de toekomst van mijn en andere kinderen, en maak ik mij veel, heel veel zorgen voor de levensvatbaarheid van de wereld van mijn kleinkinderen. Hoe ziet deze wereld er over vijftig jaar uit. Waar een coalitie met PvdA, D66 en CU, en een Europese Green Deal onder (bege)leiding van Frans Timmermans en Diederik Samsom een o zo noodzakelijke ombuiging ten goede initieerden, en GroenLinks/PvdA samen met D66, PvdD, CU en VOLT de voorwaarden in handen hadden om het kromme spoor weer recht te buigen, zitten we nu met een extraparlementair kabinet dat op ramkoers het ravijn in raast. Een extraparlementair kabinet dat het de eer te na is om eerlijk verder te denken dan hun vierjarig denkkader lang is, en een premier die zich tot taak heeft gesteld om uitsluitend als eigen mening te hebben de mening van de vier gezworen coalitiepartners. Vier gezworen coalitiepartners die zich blijkbaar tot taak hebben gesteld om elke week weer een nieuwe verkiezingsbelofte te verbreken, asielzoekers in de kou te laten staan, en natuur en milieu als een non-valeur met voeten te treden.

En daar maak ik mij zorgen over, veel zorgen …, heel veel zorgen!